Εραλδικά Σύμβολα κ. Καραγιάννη Αντωνίου

Θυρεός

Εργασία:

Δ

ημιουργία Εραλδικών συμβόλων κατ’ εντολή και για λογαριασμό του κύριου Καραγιάννη Αντωνίου.

Περιγραφή:

Θ

υρεός: ασπίδα Ερυθρή, γρύπας Χρυσός με ανοιχτά φτερά, Μαύρα νύχια, που εφορμά, κραδένει στο δεξί χέρι ένα φλεγόμενο ξίφος ασημένιο με χειροφυλακτήρα χρυσό και λαβή Ερυθρά που στην άκρη έχει έναν Γαλλικό κρίνο Χρυσό, ενώ στο αριστερό κρατάει ένα ανοιχτό βιβλίο λευκό όπου στην αριστερή σελίδα έχει έναν Γαλλικό κρίνο Ερυθρό και στην δεξιά το κείμενο ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ.

Λοφίο – Κορυφή: Σε στεφάνι Χρυσό, Ερυθρό μια κουκουβάγια Ερυθρή, με φτερά ανοιχτά και ουρά Χρυσά, Ερυθρά νύχια, κρατάει στο αριστερό πόδι ένα δόρυ Ερυθρό με λόγχη Χρυσή. 
Ρητό: Si vis pacem para bellum (Αν θέλεις ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο) - Ρενάτιος Φλάβιος Βεγέτιος

Βασικές αρχές τεκμηρίωσης:

Τ

Οικόσημο

ο επίθετο Καραγιάννης είναι προσκτηθέν παρωνύμιο τέσσερις γενεές πίσω, με την αλλαγή του κανονικού επιθέτου Λελούδας σε Καραγιάννης. Το Λελούδας κατά προφορική παράδοση της οικογένειας προέρχεται από το γαλλικό Lelude, πιθανόν από την περίοδο της φραγκοκρατίας στην Πελοπόννησο τον 13ο και 14ο αιώνα. Η καταγωγή της οικογένειας είναι η Πελοπόννησος, Αχαϊα- Ηλεία.

Τ

α χρώματα που διαλέγει ο φορέας είναι το Χρυσό ως σύμβολο του ηλίου και της φώτισης αλλά και της γενναιοδωρίας, με διττή σημασία το λογοπαίγνιο με το επίθετο Λελούδας – Lelude που στα γαλλικά σημαίνει φως και ξέφωτο, και το κόκκινο χρώμα του πολεμιστή, του θάρρους και της μεγαλοψυχίας, αποτίοντας φόρο τιμής στους προγόνους πολεμιστές από τον προ προ προπάππο (6 γενεές) Αναστάσιο Λελούδα αγωνιστή της ελληνικής επαναστάσεως του 1821 έως και τον πατέρα Αναστάσιο Καραγιάννη, πολεμιστή του Β΄ΠΠ (Ελ Αλαμέιν, Ρίμινι), αξιωματικό του Ελληνικού στρατού, και μαχητή με το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα στην Κορέα (1950).

Σ

την ασπίδα ο γρύπας πανάρχαιο σύμβολο του ηλίου, του φωτός, που πηγαίνουν τον Απόλλωνα με το άρμα στους Υπερβορείους, αλλά και της Νεμέσεως (εκδίκησης) που σέρνουν το άρμα της ενώ κρατά σπαθί, σύμβολο που εμφανίζεται στην ασπίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο γλυπτό 9 worthies – Hans Burgmeir, 1519. Με γρύπες ανεβαίνει ο Αλέξανδρος στον ουρανό, χρυσά δακτυλίδια με γρύπες σε μυκηναϊκούς τάφους βρέθηκαν ΒΔ της Καλαμάτας. Η αντιπροσώπευση της καθ’ημάς Ανατολής από τους δυτικούς, τον μεσαίωνα, κατά την περίοδο της φραγκοκρατίας το κάστρο της Άκοβας στην Πελοπόννησο πήρε την ονομασία Ματαγκριφόν (αποδίδοντας οι φράγκοι τον χαρακτηρισμό του «τέρατος» γρύπα στους Έλληνες) αλλά και συμβολίζει ο γρύψ: Δύναμη, θάρρος, επαγρύπνηση, ανδρεία, επιμονή, φύλαξη των θησαυρών, ταχύτητα εκτελέσεως, έκθεση σε κινδύνους ακόμη και αψηφώντας τον θάνατο, και τέλος σύμφωνα με μία ετυμολογική προσέγγιση γρύπς=gryps=cherub=χερουβίμ!

Το ανοικτό βιβλίο καταδεικνύει την αγάπη για την γνώση και τα βιβλία, τα οποία αποτελούν σημαντική πηγή για την οικογένεια , με την δημιουργία επαρκούς βιβλιοθήκης.
Ο γαλλικός εραλδικός κρίνος σηματοδοτεί την πιθανή καταγωγή του Λελούδας από το Lelude, ενώ το ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ (αν και αποδίδεται στον Χείλωνα τον Λακεδαιμόνιο και ευρίσκεται στο αέτωμα του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς, μαζί με το μηδέν άγαν και το Ε), το δελφικό αυτό παράγγελμα, είναι η κύρια διδασκαλία του Σωκράτους: Γνώρισε τον εαυτό σου – Αυτογνωσία – γνώρισε με την ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ, την ψυχή σου, που αποτελεί και κύριο εσωτερικό έργο της οικογένειας του φορέα.
Το φλεγόμενο σπαθί δείχνει ιδιαίτερα τις μάχες των χριστιανών πολεμιστών εναντίον των μωαμεθανών ( Ο Τάσος Λελούδας πολέμησε επιτυχώς στην μάχη της Αγουλινίτσας στις 24/4/1821 μαζί με τον οπλαρχηγό Αλέξη Μοσχούλα, και επίσης στην μάχη της λιμνοθάλασσας στην Αγουλινίτσα στις 8/11/1825, αποκρούοντας δύναμη του Ιμπραήμ) .

Τ
ο ρητό: Si vis pacem para bellum (Αν θέλεις ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο), από τον Ρενάτιο Φλάβιο Βεγέτιο, και το τρίτο βιβλίο του «Περί στρατιωτικής τέχνης», που έζησε στα τέλη του 4ου μ.Χ. αιώνα, ίσως στα χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου έως και του Θεοδοσίου του Β΄, και που μάλλον παίρνει την ιδέα από τον Πλάτωνα (Νόμοι, 1, 625-629), δείχνει την αξία της διαρκούς ετοιμότητας και προπαρασκευής που ενστερνίζεται ο φορέας.

Κορυφή - Λοφίο

Σ

την κορυφή (crest) η κουκουβάγια έχει τριπλή σημασία: Σύμβολο της γενέτειρας πόλης του φορέα, της Αθήνας. Σύμβολο των γραμμάτων και της παιδείας, σημειώνοντας έτσι το επάγγελμα του φορέα που είναι εκπαιδευτικός και σύμβολο επαγρύπνησης, οξείας αντίληψης και πνευματικότητας, σοφίας, διαίσθησης, ικανότητας του να αποκαλύπτει κρυμμένες αλήθειες, ως νυκτόβιο αρπακτικό θεωρείται αγγελιοφόρος μεταξύ της Γης και του Ουρανού, οδηγός στον κόσμο των πνευμάτων και δάσκαλο αποδοχής του σκοτεινού μας εαυτού, εκφάνσεις που όλες εκφράζουν τον φορέα.
Η λόγχη σημαίνει την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων του φορέα και ότι τάσσεται στον καθημερινό του βίο υπέρ του κώδικα τιμής και του ευγενούς ιπποτισμού.

Έμβλημα

Σ

το προσωπικό έμβλημα (badge) εμφανίζεται ένας καθήμενος λέοντας που συμβολίζει αφενός την ήρεμη επαγρύπνηση, με συνείδηση της δυνάμεώς του, άμεσα μπορεί να επιτεθεί ή και να αμυνθεί, αφετέρου ο φορέας ανήκει στο ζώδιο του λέοντα.

Ο Λευκός Πύργος είναι σύμβολο της πόλεως της Θεσσαλονίκης, πόλη που ζει και εργάζεται ο φορέας αλλά και είναι δεύτερος τόπος καταγωγής του.